„Aantasting”, vertelt Koster, „betekent dat je iets kapot maakt. Als een olietanker op de rotsen loopt en er komt olie vrij, dan wordt het landschap aangetast. Wij voegen er iets aan toe dat er niet hoort. Maar er staan al de nodige turbines in dat gebied. Wat wij doen, is lenen van het landschap. Na 20 tot 25 jaar worden de turbines weer weggehaald. De kosten daarvan zijn voor rekening van de lokale coöperatie en Prowind. In de exploitatie wordt daar jaarlijks al een bedrag voor opzij gelegd.”

Het minipark in De Lutte is het concrete project in Twente. Koster: „De opgave voor heel Twente is 1,5 miljard kWh. Dan heb je het over tientallen turbines. Met de turbines in De Lutte kunnen we 15 miljoen mobieltjes in ons land een jaar lang opladen. We gebruiken steeds meer stroom en hebben hier dus allemaal belang bij.” Om de opbrengst van twee windturbines te benaderen, vertelt Koster, zou een zonnepark van 20 hectare moeten worden aangelegd. „Zonne-energie is ook niet zonder gevolgen. Die grond wordt immers onttrokken aan de voedselproductie. Voor een optimale belasting van het net moet de helft van je duurzame energie uit wind komen en de andere helft uit zon. Die twee zijn complementair aan elkaar.”

Het project in De Lutte, benadrukt Dooren, verkeert nog in de onderzoeksfase. „Er is geen sprake van dat ze er morgen al komen te staan.” Projectleider Koster geeft aan dat voor de verplichte milieueffectrapportage tal van zaken worden onderzocht. „Je toetst of zo’n park aan alle regels voldoet. Onze adviseurs nemen de stand van de kennis mee in dit rapport. We hebben zelf ook belang bij een goede onderbouwing. In zijn algemeenheid valt er nu nog niets te zeggen over eventuele gevolgen van windturbines op de gezondheid van omwonenden.”

Omdat de omwonenden het gevoel moeten krijgen dat ze gehoord worden, biedt Prowind aan om zoveel mogelijk in gesprek te gaan. „We willen iets doen met die ongerustheid. Wat is het probleem? Tot op huisniveau kijken we wat het effect van de turbines op dat perceel is. Op de startbijeenkomst in december hebben we gemerkt dat er ook mensen zijn die er genuanceerd in staan en die mee willen denken. Naast de website en tweemaandelijkse nieuwsbrieven willen we bijeenkomsten organiseren met de omwonenden en komt er een lokale klankbordgroep. Er is voldoende gelegenheid om je aan te melden.”

Mochten de turbines er komen (‘we zijn vooral afhankelijk van de provincie’), dan wordt Prowind niet de enige eigenaar van het park. Koster: „We zijn de initiatiefnemer. Maar in de loop der jaren hopen we samen met een lokale coöperatie achter het stuur te zitten.” Van de totale investering (‘tientallen miljoenen euro’s’) moeten ‘enkele miljoenen’ door (lokale) burgers worden opgebracht. De directe aanwonenden krijgen als eersten de mogelijkheid om mee te doen. Valt de animo tegen dan worden mensen in een grotere ‘schil’ rond de locatie aangesproken.

„Waarom je mee zou moeten doen”, herhaalt Koster de vraag. „Als we het rendement beschrijven, 6 procent is het streven, is dat aantrekkelijker dan je geld op de bank laten staan. Het is ook prettig om mede-eigenaar te zijn van het windpark. Mijn naam staat ook op de zijkant van een mast in Nijmegen.”

De plannen voor de vier turbines in De Lutte vormen een project met de twee extra windmolens die Prowind Duitsland op Duits grondgebied wil realiseren. Voor het wel of niet doorgaan van het initiatief in De Lutte heeft dat volgens Koster geen gevolgen. „De provincie zegt: los van wat Duitsland doet, wij werken mee. Er is geen samenhang tussen beide locaties. 2023 wordt voor ons een jaar van gedegen onderzoek. In het eerste kwartaal van 2024, als het hele pakket klaar is, hopen we de aanvraag voor een vergunning in te kunnen dienen.”

De tegenstanders, die de krachten gebundeld hebben in de Stichting Tegenwind Noordoost-Twente, hebben al aangekondigd zich tot de Raad van State te zullen verzetten tegen de plannen van Prowind. Projectleider Koster betreurt dat. „Met deze vier turbines in De Lutte gaan we het klimaat echt niet redden. Maar dit is wel een begin! Ik kan me nog de winters herinneren dat we een iglo konden bouwen in de tuin. Mijn kinderen kunnen zich daar niets bij voorstellen. We zullen echt terug moeten met het gasverbruik.”