In 2018 kwam Frederique Wiertsema voor haar afstudeerproject bij Prowind. Het werk en de collega’s bevielen haar zo goed dat ze besloot te blijven. Inmiddels heeft Frederique veel ervaring opgedaan als locatieontwikkelaar. In deze blog vertelt Frederique wat dit werk precies inhoudt.
Lieve lezer,
Ik denk dat het goed is als ik mijzelf nog even voorstel voordat ik jullie met volle overtuiging meeneem in mijn ervaringen van de afgelopen 3 jaar. In 2018 heb ik mijn scriptie succesvol afgerond bij Prowind; toen was ik ook al “slachtoffer” (zoals onze communicatiespecialist het noemt) en werd ik gevraagd een stukje te schrijven over mijn prille ervaringen. Nu, drie jaar later, kan ik mezelf volwaardig Locatieontwikkelaar Windenergie noemen, en met veel plezier. Als locatieontwikkelaar initieer je de windprojecten, bij jou begint het hele proces. Als eerste leg je de basis door op technische wijze gebieden op geschiktheid te ‘scouten’ voor windenergie. Dit is echter maar 5% van het werk. De overige 95% zit hem in het betrekken van de lokale omgeving en het vormen van een gezamenlijk plan waar iedereen achter kan staan. Denk daarbij aan omwonenden, landeigenaren, belangengroepen, gemeenten, provincies, energiecoöperaties, en andere belanghebbenden. Pas dan kan een project op correcte wijze van de grond komen.
Tijdens mijn afstudeerperiode voelde ik me iedere dag een beetje meer thuis in het kleine team van toen nog vier collega’s. Er viel enorm veel te leren, ik kreeg enerzijds goede begeleiding en anderzijds een grote bak verantwoordelijkheid en iedere dag bracht een nieuwe uitdaging. Om deze redenen heb ik besloten te blijven en dit bleek een van de betere besluiten in mijn 26-jarige bestaan. Naast de tientallen Duitse collega’s groeide ons kleine Nederlandse team uit van vier naar zes, acht, tien en sinds dit jaar (2021) veertien collega’s. De bijna maandelijkse groei van de projectpijplijn vroeg hier immers ook om. De kwaliteit van een project staat namelijk voorop, en daar heb je een enthousiast team voor nodig. We werken dan ook altijd minimaal met twee collega’s aan een project, zo kunnen we elkaar altijd aanvullen zodat er geen detail verloren gaat en tegelijkertijd het vier-ogen-principe toepassen om het onderste uit de kan te halen voor de lokale omgeving. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon een stuk gezelliger dan alleen te werk gaan.
Naast het groeien van het team en de projectpijplijn, ben ik er van overtuigd dat ik als persoon ook flinke stappen heb gezet. Het één voert dan ook naar het ander. Het groeien zat hem voor een klein gedeelte in de technische kennis (weer die 5%), maar in grotere mate in waar het echt om draait: de mensen en al hun individuele belangen.
Mijn mening is dat écht goede ontwikkelaars bruggen kunnen slaan en ervoor moeten kunnen zorgen dat alle lokale betrokkenen zich gehoord voelen en ze de komst van een windpark in ieder geval kunnen accepteren.
Dit is een proces van jaren, en ik ben enorm blij dat ik er al een aantal van heb kunnen meemaken. Dit is de voornaamste reden dat ik stappen heb kunnen zetten. Gesprekken voeren, luisteren, totaal een presentatie verklooien, de keer erop de presentatie wél goed geven, mensen serieus nemen, terugkoppeling geven, en altijd open staan voor nieuwe dingen.
Om goed te zijn in de sociale kant van projectmanagement moet je alle bovengenoemde aspecten kunnen toepassen, en daarbij op totaal flexibele wijze. Je weet nooit wat je tegenkomt, maar je moet wel snel kunnen schakelen en weten hoe je ermee om gaat. Zijnde het nou de technische kant van zaken of de sociale kant van zaken. Al met al hoop ik nog lang met mijn team te mogen ontwikkelen, successen te boeken en daarbij Nederland te verduurzamen!
